Rekonstrukcja a zdrowy rozsądek

  Przepaska biodrowa (ang.  breechcloth) podstawowe odzienie dla  Indian, to prostokątny kawałek skóry lub materiału noszony między nogami (jak pielucha) i wsunięty za pas tak, że klapy osłaniające opadają z przodu i tyłu. Również kobiety i młode dziewczyny mogły nosić przepaski biodrowe pod spódnicami.

 

Uwagi dotyczące granic autentyczności

   

     Zachowane przyklady w kolekcjach i rysunkach z epoki wskazują, że osiemnastowieczna przepaska biodrowa Indian leśnych była stosunkowo wąska - ok. 13 - 18 cm szerokości - oraz krótka, niekiedy klapy osłaniające w znikomym stopniu opadały poniżej pasa na którym były zawieszone. Jednakże rekonstruktor żyje i odtwarza w czasach post-wiktorianskich. Jeśli jednak  rekonstruktor zdecydowałby się  na noszenie prawdziwie autentycznej przepaski biodrowej mogłby narazić się na nieprzyjemności ze strony sponsorów imprezy, widzów, kościoła i lokalnych organów porządkowych.

      Osoba mająca w pasie 91 cm lub mniej powinna nosić przepaskę biodrową o szerokości ok. 30 - 33 cm aby uniknąć posądzenia o obnażanie się w miejscach publicznych i obrazę moralności. Tęższy rekonstruktor powinien odpowiednio poroporcjonalnie poszerzyć swoją przepaskę. Również klapy osłaniające, zarówno przednia jak i tylna, powinna opadać ok. 3 cm poniżej krocza.
     Natomiast poły koszuli powinny być co najmniej tak dlugie jak klapy osłaniające przepaski. Koszula powinna zatem sięgać górnej części legginów bądż nieznacznie na nie nachodzić.

tłum. John Doe

żródło :

Mary Johnson,Judy Forbes, Kathy Delaney - Historic Colonial French Dress

Mohikanie ze Stockbridge

     Mohikanie (Mahican, Mohican), nie mylić z Mohegan z Connecticut, to konfederacja pięciu niewielkich plemion z algonkińskiej rodziny językowej, zamieszkujących oba brzegi rzeki Hudson (stan Nowy Jork) aż po jezioro Champlain. Ich centralnym ośrodkiem była osada Schodac, dzisiejsze miasto Albany.  Mohikanie sami siebie nazywali Muhhekunneu (Muh-he-ka-neew lub muh-he-con-n-ok.)  „Lud wielkiej rzeki” lub „Lud znad wody”.

     Pięć plemion tworzących konfederację to Mohican, Mechkentowoon, Wawyachtonoc, Westenhuck, Wiekagjoc. Z tych plemion tworzących konfederację jedynie Westenhuck zamieszkiwali dolinę Housatonic. W XVII w. konfederacja liczyła ok. 3 tys.ludzi.

     W 1609 r. Holendrzy rozpoczęli zakładanie osad nad rzeką Hudson i doszło do spotkania Mohikanów z Henry Hudsonem. W 1660 r. w wyniku starć z Mohawkami Mohikanie z doliny Housatonic zostali zmuszeni do migracji na wschód. Westenhuck osiedlili się w okolicach póżniejszego miasta Stockbridge w Massachusetts. Grupa tych Mohikanów została nazwana Indianami ze Stockbridge.

    Miasto Stockbridge powstało w 1734 r. i leżało wśród niewysokich gór, w dolinie rzeki Hausatonic Było to miasto indiańskie, w którym kilkadziesiąt białych rodzin i cztery czarne mieszkały wśród kilkuset Mohikanów, Wappingerów i Mohawków. Czasami dochodziło do mieszanych małżeństw. Indianie ze Stockbridge zezwolili protestanckim misjonarzom na zamieszkanie między nimi, założenie misji i w XVIII w. przyjęli chrześcijaństwo. Miasto leżało na głównej ścieżce wojennej Indian biegnącej od Kanady na południe ku zachodniemu Massachusetts. Zgromadzenie ustawodawcze kolonii powołało więc do życia Stockbridge w 1736 r. jako miasto misyjne, które miało przyciągać Mohikanów i Mohawków i uodpornić ich na francuskie wpływy katolików z Kanady oraz ich indiańskich sojuszników. Miastem rządziła rada pochodząca z wybory złożona z trzech Indian i dwóch białych obywateli. Rodziny Mohikanów zamieszkiwały centrum miasteczka, w którym znajdowały się jego główne budowle : szkoła misyjna i kościół.

Indianie Stockbridge stanęli po stronie Brytyjskiej w wojnie Brytyjczyków z Francuzami i Indianami tworząc niezależne kompanie jak również służąc w kompaniach rangersów.

   W latach  siedemdziesiątych XVIII w. kolonia Massachusetts nie potrzebowała już na swej zachodniej granicy buforowego miasteczka przeciwko Francuzom, ponieważ Francja straciła Kanadę na rzecz korony brytyjskiej. Wraz z końcem French Indian War w miasteczku pojawili się spekulanci ze wschodniego Massachusetts, którzy podstępnie kupowali od Indian ziemię, często upijając ich przedtem alkoholem. Mohikanie stracili swoje miejsca w radzie miejskiej.

     W czasie rewolucji amerykańskiej Mohikanie opowiedzieli się po stronie amerykańskich kolonistów. W 1775 r. zgromadzenie generalne kolonii Massachusetts powierzyło pułkownikowi Johnowi Patersonowi zadanie nakłonienia Indian ze Stockbridge do wstępowania do armii i milicji. Wśród pierwszych ochotników milicji ze Stockbridge znalazło się trzydziestu czterech wojowników z plemienia Mohikanów. Drugim dowódcą indiańskiego oddziału milicji, dowodzonej przez kapitana milicji ze Stockbridge, Williama Goodricha, został dwudziestoczteroletni członek plemienia Mohikanów Jehoiakim Metoxin. Pod koniec 1775 r. prawodawcy z Massachusetts uchwalili ustawę o milicji, w której wykluczono wolnych Afroamerykanów, niewolników oraz Indian ze służby w milicji i potwierdzili ten zakaz rok póżniej. Jednak konieczności natury wojskowej usunęły te podziały rasowe i w 1777 r., wobec potrzeby sformowania piętnastu regimentów dla Armii Kontynentalnej Washingtona, przygotowano nową ustawę, która wyłączyła ze służby w milicji jedynie kwakrów.

    Zgodnie z ustawa o milicji, każdy kto potrafił wyposażyć się w karabin, bagnet, tomahawk, nóż, plecak, manierkę i amunicję otrzymywał rekompensatę w wysokości dwudziestu funtów (ok. dwóch tysięcy dzisiejszych dolarów). Żołnierze, którzy nie potrafili się sami wyposażyć otrzymywali wypłatę piętnastu i pół funta.
     Prawie połowa indiańskich wojowników ze Stockbridge zginęła podczas walk pod Lexington, Bunker Hill, White Plains, Barren Hill i innych miejscach.  Walczyli też u boku Amerykanów w walkach wokół Nowego Jorku latem 1778 r., tracąc swych przywódców, brali też udział w bitwie pod Saratogą, byli też zwiadowcami w armii gen. Sullivana pustaszącej irokeskie wsie.

  Chociaż Mohikanie podczas rewolucji amerykańskiej  opowiedzieli się po stronie kolonistów amerykańskich, mimo to jednak zostali przez nich wysiedleni najpierw w okolice New Stockbridge w stanie Nowy Jork, na terytorium Oneidów (w latach 80. XVIII w.), a następnie do Wisconsin (w latach 20. i 30. XIX w.). Tam zamieszkali we wspólnym rezerwacie z Indianami Munsee (odłam Delawarów), z czasem tworząc jedno plemię Stockbridge-Munsee. Dziś ich rezerwat (w hrabstwie Shawano) nosi nazwę Stockbridge-Munsee Band of Mohican Indians.

Oprac. Hendrick

Żródło:

Leszek Michalik – Encyklopedia plemion Indian Ameryki Północnej

Gary B. Nash i Graham Russel Gao Hodges – Przyjaciele wolności
Bartosz Hlebowicz - Odnależć nasze prawdziwe ścieżki