Pontiac

     Współplemieńcy nazywali go Obwandiyag, urodził  się pomiędzy rokiem 1720 a 1725 prawdopodobnie w wiosce Ottawa nad rzeką Detroit lub rzeką Maumee. Jak chce tradycja jego ojciec był wodzem wojennym Ottawów, natomiast matka pochodziła z plemienia Ojibwa lub Miami.

      Niewiele wiadomo o latach dzieciństwa i młodości Pontiaca. Nie wiemy również wiele o życiu rodzinnym wodza, nie wiemy kiedy założył rodzinę i kim była jego pierwsza żona, choć niektórzy historyce wspominają o jednej z żon imieniem Kantuckeegan. Nie wiadomo również jak dużo miał dzieci i żadna relacja nie wymienia córek. Nie zachowały się też imiona jego dwóch synów jakich miał w 1769.

    Wiadomo jednak, że podczas Wojny króla Jerzego (1744-1748) brał w udział  w 1747 r. w najazdach Francuzów na osiedla stanu Nowy Jork.

     Indianie Ottawa nie znali dziedziczenia stanowisk. Każdy wódz dochodził do tej funkcji drogą osobistych zasług, wykazując się zdolnością do kierowania innymi. Pontiac musiał zdobyć więc wielkie uznanie skoro w 1755 r. został wodzem wojennym plemienia Ottawa.

     Pozostając nadal w przymierzu z Francją podczas French Indian War (1754-1763) najprawdopodobniej brał udział w wygranej przez Francuzów i Indian bitwie 9 lipca 1755r. z ekspedycją Braddock’a. Przyczynił się również do zdobycia w 1757 r. fortu William Henry. Wziął też udział w zasadzce na oddział majora Jamesa Granta pod fortem Duquesne 14 września 1758 r. Kiedy 29 listopada 1760 r. Robert Rogers zajął fort Detroit, Pontiac powitał go w imieniu okolicznych plemion.

     Na wieść o klęsce Francji wódz zebrał radę plemion wokół fortu Detroit, gdzie przedstawił własną koncepcję zjednoczenia plemion indiańskich, do tej pory współpracujących z Francuzami, w celu zachowania tradycyjnego sposobu życia oraz odebrania białym obszarów poprzednio należących do Indian. Rebelia w roku 1763 była militarną odpowiedzią na  okupację regionu Wielkich Jezior przez Brytyjczyków.

     Pontiac został okrzyknięty „wodzem” Ottawa przez jemu współczesnych białych kolonizatorów oraz późniejszych historyków. Współcześni badacze jak np. Howard Peckham uważa że wódz przewodził jedynie trzem wioskom spod Detroit i z jego zdaniem liczyli się tylko przybywający z pomocą Indianie Ojibwa i Potawatomi. To właśnie zainteresowanie osobom Pontiaca przez Brytyjczyków stało się przyczyną przypisywania wodzowi władzy, której tak naprawdę nie posiadał

     Pontiac po niepowodzeniach związanych z oblężeniem Fort Detroit w roku 1763 wycofał się do Illinois gdzie kontynuował swój zbrojny opór wobec Brytyjczyków. Jego sukcesem było to, iż pomimo opanowania przez Anglików Doliny Ohio podjęli oni decyzję o kolejnych negocjacjach właśnie z nim.

     25 lipca 1766 r. Pontiac spotkał się z  superintendentem ds. Indian Sir Wiliamem Johnsonem w Oswego, w stanie Nowy York. Podobno Pontiac przyjął wówczas pensję równą poborom kapitana armii angielskiej, co zraziło doń wielu jego zwolenników. W każdym razie zerwał z pokonanymi Francuzami i zaniechał dalszego oporu wobec Anglików.

   Pontiac został zamordowany 20 kwietnia 1769 r. w Cahokia przez Indianina Peoria. Prawdopodobnie pochowano go w St. Louis.

 Popiersie Pontiaca w mieście Oklahoma

   http://www.paulridenour.com/okcity.htm

Źródła :

Aleksander Sudak - Leksykon 300 najsłynniejszych Indian

Zbigniew Teplicki - Wielcy Indianie Ameryki Północnej

wikipedia