Joseph Coulon de Villiers, sieur de Jumonville

Śmierć Pana de Jumonville w bitwie z wojskiem dowodzonym przez Jerzego Waszyngtona była jedną z zapalnych iskier, które przyczyniły się do wybuchu Wojny Brytyjczyków z Francuzami i Indianami, dlatego warto choć trochę poznać jego życiorys.

   Josepf Coulon de Villiers urodził się w Vercheres, Nowa Francja (w prowincji Quebecu) 8 września 1718 roku. Jego ojcem był Nicolas-Antoine Coulon de Villiers kapitan Companies Franches de la Marine a matką Angelique Jarret de Vercheres, był jednym z sześciu braci z których każdy był oficerem w wojskach kolonialnych.

     W wieku 15 lat rozpoczął służbę wojskową w Companies Franches de la Marine jako kadet. Stacjonował wraz z braćmi w Forcie La Baye w Baie-des Puants (Zatoka Śmierdzieli obecnie Green Bay - odnoga jeziora Michigan - w stanie Wisconsin), gdzie jego ojciec był komendantem. W 1733 r.podczas drugiej wojny z Lisami (Second Fox War 1728-1738) Saukowie sprzymierzyli się z Lisami i zaatakowali Francuzów w Forcie La Baye. Podczas tego ataku zginął ojciec Josepha i jeden z jego braci.

     W 1739 r. brał udział w nieudanej wyprawie gubernatora Luizjany Le Moyne de Bienville przeciwko  narodowi Chickasaw i otrzymał awans na chorążego (ensign). Od tego czasu jego kariera ustabilizowała się. 11 października 1745 r. w Montrealu ożenił się z Marie-Anne-Marguerite Soumande.

     Podczas Wojny o sukcesję austriacką (w Ameryce Wojna króla Jerzego) stacjonował na pograniczu akadyjskim a następnie brał udział w rajdach na wysunięte placówki brytyjskie w stanie Nowy Jork. Ledwo zakończył się konflikt w Europie w 1748 r. zaczęły się w Ameryce spory francusko-brytyjskie o dolinę rzeki Ohio. Handlarze brytyjscy penetrowali region Ohio a spekulanci ziemią z Wirginii rościli sobie prawa do doliny Ohio. Francja kwestionując te roszczenia wypędziła brytyjskich przedsiębiorców i handlarzy z Ohio i w 1753 r. zaczęła budowę łańcucha fortów na południe od jeziora Erie do rzeki Ohio. Wódz Indian Mingo Tanaghrisson (Tanacharison, przez Anglików zwany Half King) i inni indiańscy przywódcy tego regionu sprzeciwiali się budowie francuskich fortów na ich ziemi. Half King był przekonany, że przyjaźń z Brytyjczykami zapewni ochronę Indianom znad Ohio przed Francuzami. W odpowiedzi Francuzi zbudowali Fort Duquesne zyskując  w ten sposób wojskową kontrole nad regionem.

     Wiosna 1754 r. gubernator Wirginii wysłał Jerzego Waszyngtona do doliny Ohio z oddziałami milicji kolonialnej by domagać się uznania brytyjskich praw do Ohio. Komendant Fortu Duquesne Claude-Pierre Pecaudy de Contrecoeur miał wyraźny rozkaz unikania starć zbrojnych z Brytyjczykami ale miał bronic swojej pozycji przed ich atakami.Dowiedziawszy się o zbliżających oddziałach brytyjskich wysłał 23 maja 1754 r. Jumonville'a na zwiad by sprawdził czy w istocie Brytyjczycy najechali na francuskie terytorium. Rankiem 28 maja 1754 r. Jerzy Waszyngton wraz z 40 żołnierzami i niewielką liczbą wojowników Mingo, prowadzonych przez Tanacharisona, zaatakował francuski oddział pod dowództwem Josepha Coulon de Villiers de Jumonville. Bitwa trwała ok. 15 minut, w czasie której Jumonville został zabity, choć dokładne okoliczności jego śmierci s przedmiotem historycznych kontrowersji i dyskusji. 9 francuskich żołnierzy zginęło w walce, reszta ok. 20 dostała się do niewoli. Kanadyjczyk Monceau uciekł z pola bitwy i dotarł z wieścią do Fortu Duquesne. Ponieważ Francja i Anglia nie były wówczas w stanie wojny, zdarzenie miało międzynarodowe reperkusje.

 

 http://explorepahistory.com/hmarker.php?markerId=1-A-93

 Oprac. One Arrow

Źródła :

http://en.wikipedia.org/wiki/Joseph_Coulon_de_Jumonville

Dictionary of Canadian Biography