Mohikanie ze Stockbridge

     Mohikanie (Mahican, Mohican), nie mylić z Mohegan z Connecticut, to konfederacja pięciu niewielkich plemion z algonkińskiej rodziny językowej, zamieszkujących oba brzegi rzeki Hudson (stan Nowy Jork) aż po jezioro Champlain. Ich centralnym ośrodkiem była osada Schodac, dzisiejsze miasto Albany.  Mohikanie sami siebie nazywali Muhhekunneu (Muh-he-ka-neew lub muh-he-con-n-ok.)  „Lud wielkiej rzeki” lub „Lud znad wody”.

     Pięć plemion tworzących konfederację to Mohican, Mechkentowoon, Wawyachtonoc, Westenhuck, Wiekagjoc. Z tych plemion tworzących konfederację jedynie Westenhuck zamieszkiwali dolinę Housatonic. W XVII w. konfederacja liczyła ok. 3 tys.ludzi.

     W 1609 r. Holendrzy rozpoczęli zakładanie osad nad rzeką Hudson i doszło do spotkania Mohikanów z Henry Hudsonem. W 1660 r. w wyniku starć z Mohawkami Mohikanie z doliny Housatonic zostali zmuszeni do migracji na wschód. Westenhuck osiedlili się w okolicach póżniejszego miasta Stockbridge w Massachusetts. Grupa tych Mohikanów została nazwana Indianami ze Stockbridge.

    Miasto Stockbridge powstało w 1734 r. i leżało wśród niewysokich gór, w dolinie rzeki Hausatonic Było to miasto indiańskie, w którym kilkadziesiąt białych rodzin i cztery czarne mieszkały wśród kilkuset Mohikanów, Wappingerów i Mohawków. Czasami dochodziło do mieszanych małżeństw. Indianie ze Stockbridge zezwolili protestanckim misjonarzom na zamieszkanie między nimi, założenie misji i w XVIII w. przyjęli chrześcijaństwo. Miasto leżało na głównej ścieżce wojennej Indian biegnącej od Kanady na południe ku zachodniemu Massachusetts. Zgromadzenie ustawodawcze kolonii powołało więc do życia Stockbridge w 1736 r. jako miasto misyjne, które miało przyciągać Mohikanów i Mohawków i uodpornić ich na francuskie wpływy katolików z Kanady oraz ich indiańskich sojuszników. Miastem rządziła rada pochodząca z wybory złożona z trzech Indian i dwóch białych obywateli. Rodziny Mohikanów zamieszkiwały centrum miasteczka, w którym znajdowały się jego główne budowle : szkoła misyjna i kościół.

Indianie Stockbridge stanęli po stronie Brytyjskiej w wojnie Brytyjczyków z Francuzami i Indianami tworząc niezależne kompanie jak również służąc w kompaniach rangersów.

   W latach  siedemdziesiątych XVIII w. kolonia Massachusetts nie potrzebowała już na swej zachodniej granicy buforowego miasteczka przeciwko Francuzom, ponieważ Francja straciła Kanadę na rzecz korony brytyjskiej. Wraz z końcem French Indian War w miasteczku pojawili się spekulanci ze wschodniego Massachusetts, którzy podstępnie kupowali od Indian ziemię, często upijając ich przedtem alkoholem. Mohikanie stracili swoje miejsca w radzie miejskiej.

     W czasie rewolucji amerykańskiej Mohikanie opowiedzieli się po stronie amerykańskich kolonistów. W 1775 r. zgromadzenie generalne kolonii Massachusetts powierzyło pułkownikowi Johnowi Patersonowi zadanie nakłonienia Indian ze Stockbridge do wstępowania do armii i milicji. Wśród pierwszych ochotników milicji ze Stockbridge znalazło się trzydziestu czterech wojowników z plemienia Mohikanów. Drugim dowódcą indiańskiego oddziału milicji, dowodzonej przez kapitana milicji ze Stockbridge, Williama Goodricha, został dwudziestoczteroletni członek plemienia Mohikanów Jehoiakim Metoxin. Pod koniec 1775 r. prawodawcy z Massachusetts uchwalili ustawę o milicji, w której wykluczono wolnych Afroamerykanów, niewolników oraz Indian ze służby w milicji i potwierdzili ten zakaz rok póżniej. Jednak konieczności natury wojskowej usunęły te podziały rasowe i w 1777 r., wobec potrzeby sformowania piętnastu regimentów dla Armii Kontynentalnej Washingtona, przygotowano nową ustawę, która wyłączyła ze służby w milicji jedynie kwakrów.

    Zgodnie z ustawa o milicji, każdy kto potrafił wyposażyć się w karabin, bagnet, tomahawk, nóż, plecak, manierkę i amunicję otrzymywał rekompensatę w wysokości dwudziestu funtów (ok. dwóch tysięcy dzisiejszych dolarów). Żołnierze, którzy nie potrafili się sami wyposażyć otrzymywali wypłatę piętnastu i pół funta.
     Prawie połowa indiańskich wojowników ze Stockbridge zginęła podczas walk pod Lexington, Bunker Hill, White Plains, Barren Hill i innych miejscach.  Walczyli też u boku Amerykanów w walkach wokół Nowego Jorku latem 1778 r., tracąc swych przywódców, brali też udział w bitwie pod Saratogą, byli też zwiadowcami w armii gen. Sullivana pustaszącej irokeskie wsie.

  Chociaż Mohikanie podczas rewolucji amerykańskiej  opowiedzieli się po stronie kolonistów amerykańskich, mimo to jednak zostali przez nich wysiedleni najpierw w okolice New Stockbridge w stanie Nowy Jork, na terytorium Oneidów (w latach 80. XVIII w.), a następnie do Wisconsin (w latach 20. i 30. XIX w.). Tam zamieszkali we wspólnym rezerwacie z Indianami Munsee (odłam Delawarów), z czasem tworząc jedno plemię Stockbridge-Munsee. Dziś ich rezerwat (w hrabstwie Shawano) nosi nazwę Stockbridge-Munsee Band of Mohican Indians.

Oprac. Hendrick

Żródło:

Leszek Michalik – Encyklopedia plemion Indian Ameryki Północnej

Gary B. Nash i Graham Russel Gao Hodges – Przyjaciele wolności
Bartosz Hlebowicz - Odnależć nasze prawdziwe ścieżki