Utworzona przez rzekę Ohio i jej dopływy, obejmuje znaczną część dzisiejszych stanów Indiana, Kentucky i Wirginii Zachodniej, jak również mniejsze części kilku innych stanów. Jako początek rzeki Ohio uznawany jest zbieg rzek Monongahela i Allegheny w centrum miasta Pittsburgh w stanie Pensylwania, ujście znajduje się natomiast w Cairo, w stanie Illinois, gdzie Ohio wpływa do Mississippi. Dolina jest bogata w surowce naturalne, zwierzynę i ma dobrą ziemię dla rolnictwa, co prowadziło od wieków do konfliktów nad jej kontrolą.
W XVIII w. komunikacja pomiędzy Kanadą francuską a Luizjaną była zwykle prowadzona od jezior Erie i Michigan w dół rzeki Illinois do Mississippi. Trasa ta była chroniona wzdłuż brzegów jezior i rzek przez sznur fortów francuskich. W latach 30 i 40-tych XVIII, gdy wzrastało znaczenie komunikacji między Kanadą a Luizjaną i Illinois, ważne geostrategiczne położenie doliny Ohio stało się dla Francuzów oczywiste. Coraz częstsze doniesienia o brytyjskich handlarzach wędrujących po dolinie Ohio zaalarmowały markiza de la Galissoniere, gubernatora Nowej Francji (1747-1749). Domyślił się on, że obecność Brytyjczyków w dolinie może przekonać plemiona indiańskie do zerwania sojuszu z Francuzami. Dla Nowej Francji byłaby to katastrofa - straty w handlu i utrata wpływów na indiańskie plemiona. Brytyjczycy natomiast weszliby klinem w wielki łuk posiadłości kolonialnych Francji w Ameryce Północnej.
Działalność Anglików w dolinie Ohio nasiliła się w 1749 r., zjawili się tam liczni handlarze z Pensylwanii, którzy w wiosce Indian Miami zwanej Pickawillany założyli placówkę przyciągająca okolicznych Indian. Zagrażała ona w najwyższym stopniu francuskim interesom. Jeszcze agresywniej wystąpili Wirgińczycy z nowo utworzoną Kompanią Handlową Ohio utworzoną w 1747 lub 1749 r. (Ohio Company). Kompania miała za cel kolonizację doliny Ohio, otrzymała od króla angielskiego nadanie na 200 tys. akrów ziemi i przyrzeczenie następnego nadania na kolejne 300 tys. akrów ziemi, która prawnie i faktycznie należała do Indian, pod warunkiem, że zbuduje i utrzyma fort w widłach rzeki Ohio i w ciągu siedmiu lat osadzi tam sto rodzin. Wkrótce Christopher Gist rozpoczął badanie trenów Ohio.
W czerwcu 1749 r. wyruszyła z Montrealu do doliny Ohio francuska wyprawa w celu wzmocnienia załóg i garnizonów w dolinie Ohio i odbudowania swego nadwątlonego prestiżu wśród Indian. Wyprawą kierował oficer wojsk kolonialnych Pierre-Jeseph de Celoron de Blainville. Przez pięć miesięcy ekspedycja składająca się z 30 żołnierzy, 180 milicjantów i 55 Indian wędrowała po dolinie rzeki Ohio, wkopując ołowiane płyty wzdłuż brzegów rzek potwierdzające prawo Nowej Francji do tych ziem. Poza czasowym usunięciem pensylwańskich handlarzy wyprawa nie osiągnęła praktycznie nic. Szczególnie złe przyjęcie spotkało Francuzów w Pickawillany.
W czerwcu 1752 r. wyprawa Ottawów i Ojibwa pod wody Metysa Charlesa-Michela Langlade zdobyła Pickawillany. Jeszcze zdecydowaniej wystąpili Francuzi w 1753 r., kiedy to gubernator Ange Duquesne de Menneville skierował z Montrealu wojsko i milicję do budowania fortów strzegących terenów miedzy jeziorem Erie a rzeką Allegheny. Stanęły wówczas forty Presqu'ile, Le Boeuf i Venango. Nieżyczący sobie obecności Francuzów Indianie zwrócili się o pomoc do władz Wirginii, pozwalając im w zamian na wybudowanie fortów w widłach Ohio. Tak rozpoczęła się Wojna Brytyjczyków z Francuzami i Indianami.
http://cliocooks.files.wordpress.com/2012/11/old-map-of-ohio-valley.jpg
Źródło :
Thomas Jefferson Chapman - The French in the Allegheny
Aleksander Sudak - Detroit 1763
.jpg)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz